Galaktion Tabidze (Gürcüce: გალაკტიონ ტაბიძე, 1892-1959). Gürcü şair. Çağdaş Gürcü şiirinin en büyük adlarından biridir.
Galaktion Tabidze
Galaktion Tabidze, çok sayıda aydın yetiştirmiş bir aileden geliyordu. 1917 Devrimi'nden önce Moskova'da Rus sembolistlerini yakından tanıdı. 1919'da ülkesine döndü ve 1924'te Mnatobi adlı edebiyat dergisinin kurucuları arasında yer aldı. 1935'te Paris'te Birinci Uluslararası Yazarlar Kongresi'ne katıldı; ardından birçok Avrupa ülkesini dolaşma olanağı buldu. 1944'te Gürcüstan Bilimler Akademisi'ne üye seçildi.
Tabidze, daha ilk şiirlerini yayımladığı Leksebi (1914, Şiirler) adlı kitabıyla büyük yankı uyandırdı. İlk şiirlerinde toplumsal koşullarla uyuşmazlığını, kendisini derinden etkileyen toplumsal çelişkileri yansıttı. Şiirlerinde umutsuzluk ile başkaldırı arasındaki bocalama dikkati çeker. Sembolistlerin izleri görülse de Gürcü şiir geleneğinin etkisi ağır basar. Tabidze, Mtatsmindis Mtvare (1915; Mtatsminda'da Ay) gibi şiirleriyle kendisinin Nikoloz Barataşvili ve Akaki Tsereteli'nin ardılı olduğunu gösterir. Gürcü dilinin ses ve tını yönüne büyük bir önem veren Tabidze, Gürcüstan'ın hemen hemen her yönünü konu edinen şiirler yazdı. Başlıca yapıtları olarak Me da Ğame (1913, Ben ve Gece), Lurca Tshenebi (1915, Mavi Atlar), Thutmeti Saukune (1916, Onbeşinci Yüzyıl), Droşebi Çkara (1924; Bayraklar Hemen), Okros Tasi Ornamentebit (1949, Bezemeli Altın Tas) verilebilir. Kaynak : Konapedia
გალაკტიონ ტაბიძე დაიბადა 1891 წლის 17 ნოემბერს სოფელ ჭყვიშში (ვანის რაიონი). პოეტის მამა - ვასილ ტაბიძე შვილის დაბადებამდე ორი თვით ადრე გარდაიცვალა. იგი ჯერ სოფლის მღვდელი, შემდეგ კი იმავე სოფლის მასწავლებელი იყო.
1899 წელს 8 წლის გაკალაკტიონი ქუთაისში ჩაიყვანეს და სათავადაზნაურო გიმნაზიას მიაბარეს. იგი ქუთაისში 1908 წლამდე დარჩა. 17 წლის ტაბიძე თბილისში ჩამოდის სასულიერო სემინარიაში შედის, სადაც სათავეში უდგება სემინარიის ლიტერატურულ წრეს და იწყებს ხელნაწერი ჟურნალის "შუქის" გამოცემას. ეს ხელნაწერი ჟურნალი სემინარიელი მოწინავე, რევოლუციურად განწყობილი ახალგაზრდობის სულს გამოხატავდა.
1914 წლეს გამოდის გ. ტაბიძის ლექსების პირველი კრებული, რომელმაც ერთბაშად მიიპყრო საზოგადოების ყურადღება და დიდი პოპულარობა მოიპოვა. იგი ის გახლდათ საქართველოს სახალხო პოეტი (1933), საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის აკადემიკოსი (1944). 1900 წლიდან სწავლობდა ქუთაისის სასულიერო სასწავლებელში, 1908 წლიდან - თბილისის სასულიერო სასწავლებელში. 1910-11 წლებში მასწავლაბლობდა.
1912 წ. ქუთაისში დასახლდა. მისი ნაწარმოებები იბეჭდებოდა ქუთაისისა და თბილისის ჟურნალ-გაზეთებში. 1917-18 წლებში მოსკოვსა და პეტროგრადშია. 1918 წლიდან თბილისში დამკვიდრდა. 1922-23 წლებში გამოსცა „გალაკტიონ ტაბიძის ჟურნალი“. იყო ჟურნალ „მნათობის“ ერთ-ერთი დამაარსებელი. 1935 წ. მონაწილეოდა პარიზის ანტიფაშისტურ კონგრესში.
დიდი ქართველი პოეტი გ. ტაბიძე გარდაიცვალა 1959 წელს 17 მარტს.მან თვითმკვლელობით დაამთავრა სიცოცხლე - ვაკეში მდებარე სამთავრობო საავადმყოფოს მეოთხე სართულიდან გადმოხტა. იგი მთაწმინდაზე განისვენებს.
გალაკტიონს წილად ხვდა იშვიათი ბედნიერება - იგი სიცოცხლეშივე შერაცხეს პოეტების მეფედ. გალაკტიონი უაღრესად ტრაგიკული პოეტი იყო. მისი გარეგნული სიმშვიდე უსაზომო წუხილსა და უბედურებას - საზოგადოებრივსა თუ პირადულს ფარავდა.
მე და ღამე
ეხლა, როცა ამ სტრიქონს ვწერ, შუაღამე იწვის, დნება, სიო, სარკმლით მონაქროლი, ველთა ზღაპარს მეუბნება.
მთვარით ნაფენს არემარე ვერ იცილებს ვერცხლის საბანს, სიო არხევს და ატოკებს ჩემს სარკმლის წინ იასამანს.
ცა მტრედისფერ, ლურჯ სვეტებით ისე არის დასერილი, ისე არის სავსე გრძნებით, ვით რითმებით ეს წერილი.
საიდუმლო შუქით არე ისე არის შესუდრული, ისე სავსე უხვ გრძნობებით, ვით ამ ღამეს ჩემი გული.
დიდი ხნიდან საიდუმლოს მეც ღრმად გულში დავატარებ, არ ვუმჟღავნებ ქვეყნად არვის, ნიავსაც კი არ ვაკარებ.
რა იციან მეგობრებმა, თუ რა ნაღველს იტევს გული, ან რა არის მის სიღრმეში საუკუნოდ შენახული.
ვერ მომპარავს ბნელ გულის ფიქრს წუთი წუთზე უამესი, საიდუმლოს ვერ მომტაცებს ქალის ხვევნა და ალერსი;
ვერც ძილის დროს ნელი ოხვრა, და ვერც თასი ღვინით სავსე, ვერ წამართმევს მას, რაც გულის ბნელ სიღრმეში მოვათავსე.
მხოლოდ ღამემ, უძილობის დროს სარკმელში მოკამკამემ, იცის ჩემი საიდუმლო, ყველა იცის თეთრმა ღამემ.
იცის - როგორ დავრჩი ობლად, როგორ ვევნე და ვეწამე, ჩვენ ორნი ვართ ქვეყანაზე: მე და ღამე, მე და ღამე!
1913
BEN VE GECE
Galaktion TABIDZE
Şimdi ben bu dizeyi yazarken gece yarısı kavrularak eriyor,
Pencereden gelen rüzgar bana ovaların masalını söylüyor.
Yanım yörem Ay'ın gümüş yorganını Üstünden atamıyor,
Rüzgar tutup pencerenin önündeki leylakları silkeliyor.
Gök güvercin rengi mavi sütunlarla işlenmiş tümüyle,
Rltmlerle dolu bu betiğim gibi dopdolu tutkularla.
Yanım yörem öylesine yoğrulmuş ki gizemli ışınlarla.
Bu geceki yüreğim gibi dopdolu doludizgin duygularla.
Çoktandır bir sır taşırım yüreğimin derinliklerinde.
Dünyada kimseye açmıyorum, sakınırım yüreğimden de.
Ne bilsin dostlarım ne acılar sığdırdığını yüreğimin.
Veya nedir ömür boyu gizlenen onun derinliklerinde.
Birbirinden güzel anlar kapalı yüreğimin fikrini çalamazlar,
Ve kadınların sarılıp okşamaları da sırrımı kaçıramazlar.
Ne uykudaki tatlı mışıltılar, ne dolu bir şarap tası,
Yüreğimin karanlık derinliğine sakladığımı alamazlar.
Yalnızca uykusuzluğumda penceremde efildeyen gece
Benim sırlarımı bilir, her şeyi bilir beyaz gece.
öksüz kalışımı ve nasıl süründüğümü bilir işkencede,
.jpg "Gürcü Kültür Merkezi CNN Türk’te canlı yayında…")
.jpg "Türkiye’nin sözde Gürcü aydınları…")
.jpg "DİL,DANS VE TULUM KURSLARI...")
.jpg "Gürcü Kültür Merkezi İMC Tv.2011")
.jpg "Gürcü Kültür Merkezi CNN Türk’te canlı yayında…")
.jpg "Türkiye’nin sözde Gürcü aydınları…")
.jpg "DİL,DANS VE TULUM KURSLARI...")
.jpg "Gürcü Kültür Merkezi İMC Tv.2011")
